سال 95 نیز آغاز شد و هم اکنون بیشتر از دو هفته از آن می گذرد و به چشم به هم زدنی، در آخرین روزهای سال، منتظر آمدن بهاری دگر و سالی جدید خواهیم بود. حتما در پایان هر سال و شروع سالی جدید، با خود عهدهایی می بندیم. عهدهای ما در سال جدید کدام است؟ شاید بشود گفت سال جدید هر کسی از همان زمانی آغاز می شود که به تعهدات خویش جامع عمل بپوشاند. و امسال می تواند از همین امروز شروع شود. پس با خود عهد ببندیم در سال جدید چند کار مشخص و قابل اجرا انجام دهیم تا از زندگی بیشتر لذت ببریم و مدنی تر زندگی کنیم. در بستن این عهد می توانیم نکات زیر را لحاظ کرده و مورد توجه قرار دهیم:

1- بدون تغییر در سبک زندگی نمی توانیم ادعای تغییر داشته باشیم و کیفیت زندگی به دو چیز بستگی دارد: کتاب هایی که می خوانیم و افرادی که با آنها ملاقات و مراوده داریم.

2- هرگز تاثیری که ممکن است بر دیگران بگذاریم را دست کم نگیریم و همینطور تاثیری که دیگران می توانند روی ما داشته باشند. 

3- آنچه که نتیجه حافظه است، کهنه است و در نتیجه هرگز رها و آزاد نیست، لازمه رهایی، بودن در اکنون و زندگی در حال است و بدون تجربه ذهن آگاهی نمی توان بر حال متمرکز بود. درواقع یک زمان بیشتر وجود ندارد و آن زمان حال است. هستی و قوانین هستی، جز زمان حال، زمان دیگری را نمی شناسد. پس همیشه نو باشید و نو بنگرید که در یک پدیده نو، زمان وجود ندارد. بنابراین اگر بتوانید فرضا به یک چهره، پرنده، به زیبایی سطح آب که با نوری ضعیف زیر پرتو خورشید می‌درخشد یا هرچیزی که باعث سرمستی‌ست بدون دخالت لذت نگاه کنید و یا قادر باشید بدون احساس تمایل نسبت به تکرار آن تجربه به آن نگاه کنید در آن صورت نه دردی وجود خواهد داشت و نه ترسی، لذا آنچه که بجا می‌ماند شادی عظیمی است. تلاش برای تکرار و تداوم لذت است که آنرا تبدیل به رنج و درد می‌کند. زیرا این تجربه، دیگر همان تجربه دیروز نیست. شما برای دست‌یابی به لذت و رسیدن به همان خوشی تلاش می‌کنید، آن هم نه به منظور ارضا احساس زیبایی‌شناسی، بلکه به خاطر کسب لذت این کار را می‌کنید، در نتیجه صدمه دیده و ناامید می‌شوید.